ෆ්‍රේම් නොවූ ප්‍රේම් …

ඒ  කාලෙකට කලින් මා කුඩා කාලයේ පටන් තදින් හිත ගත්තු අසහාය මිනිසෙක් ගැන ඉදිරිපත් වුණු රූපවාහිනී වැඩසටහනක නම. එහෙම කොටු වෙච්චි නැති, කොටු කරන්න හැදුවත් බැරි වෙච්චි මිනිස්සු ඉන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද ? මේ ලිපියටත් එහෙම නම දාන්න හිතුනෙ අද වෙනකම් මේ කියන “මනුස්සයා” ගැන මම අහපු හොඳම අර්ථ දැක්වීම නිසා.(ඒ වැඩ සටහනේ ලින්ක් එක පහලින් ඇති )

පහුගිය සති කිහිපයේම ප්‍රේම් ගැන හොඳ නොහොඳ දෙකම අහන්න ලැබුනත් අද උදේ පාන්දරම පටන් ගත්තෙ මහ මුස්පේත්තු විදිහට, හේතුව පාන්දර ඇස් පොඩිකරමින් තේක බොන ගමන් දවසට කියවපු මුල්ම ලිපියෙන් ආයෙත් මතක් කරා ප්‍රේම් කියන යෝධයෙක් වගේ පුංචි මිනිහව කලාවට කැමති ලක්ෂ ගාණක් මිනිස්සුන්ගෙන් සදහටම උදුරා ගත්තු දවස කියල.

වයසේ වැරැද්ද ~ III කොටස

ඩප්පියාගේ ගිණි අවි සහ ගිණි කෙළි !

වටේ ගිහිල්ල පඳුරු තලලා හරි මහන්සියි, මේ වන්ගියේ නම් ඔන්න ඉවරයක්ම කරල දානව, ඩප්පියගෙ කතාවේ අන්තිම කොටස හෙවත් ගිණි අවි සහ ගිණි කෙළි !

ඉතින් ඔහොම ටික කාලයක් ඉන්නකොට තමයි බක් මාසේ ආපුවම වරක ගහටත් අකුණු වදින්න වගේ ඩප්පිය, ලේන සහ කණ්ඩ කියන අපි තුන්කට්ටුවේ යාලුකමටත් කණකොකා අඬන්න ගත්තෙ.

ඒ කියන්නෙ අර කතාවෙ මුල කිව්ව මයිනට වගේ අපේ ඩප්පියට උණ සන්නිපාතය හැදුන, ගල් කටස් කියන ජාතියේ සංක්‍රමණික ඥාතීන් වෙන තුවක්කු, පිස්තෝල වගේම අත් බෝම්බ, ඩප්පි ගැනත් නොසෑහෙන්න උනන්දුවක් (හැබැයි හරිම වචනය තමයි “ඇම්ම”) මේ හාදයගෙ තියනවා කියා අපිට තේරුණත් ඒ ඇයි කියල අපි අහනකොට කෝච්චිය ගිහින් ඉවරයි.

වයසේ වැරැද්ද ~ II කොටස

ඩප්පි නාටකය ඉතිරි කොටහ

අඬ බෙර, හේවිසි ගහල පටන් ගත්තු ඩප්පියාගෙ කතාවට බාලගිරි වැළඳුනා නෙව පහුගිය සතියෙ, ඕං එහෙනං කණ්ඩාගේ කෝලං කියවන උපාසකම්මලා, උපාසකමහත්තුරු වෙනුවෙන්  අදින් ඩප්පි නාටකයට වැළඳුන බාලගිරි වගේම වැළඳුනා ඩප්පියාගෙ උණත් හොඳ කරනව එහෙනං.

මේ කියන සමයේ ඩප්පියා වගේම කණ්ඩා තව ඇලුම් කරපු ගොඩක් දේ වෙන් කරන්න බැරි විදිහට එකකට එක්ක ඇමිණිලා තියන නිසා මිසක් මෙහෙම පඳුරු තලන්න වෙන්නෙ කණ්ඩගෙ දෝසයක් නිසා හෙම නෙමෙයි ඕං. එක කතාවක් කියනකොට ඔලුවට එන තව කතාවක් නොකියාම බැහැ, ඉතිං කතා මැද කතා, වටේ යන අවසේස කතා ඉවරයක් නැහැ 😀

වයසෙ වැරැද්ද ~ I කොටස

ඩප්පියා

කණ්ඩ මේ දවස් වල ලියනවට වඩා කියවනව පහු ගිය අවුරුදු හතටම කියෙව්වේ පොත් දෙකයි උනාට, පහුගිය සති තුනට පොත් තුනක් ඉවර කරා. කියවන එකත් හරියට අබිං කනවා වගේ ඇබ්බැහි වෙන දෙයක්. පටන් ගත්තට පස්සේ තියන්න හිතෙන්නේ නැහැ.

දවල් දවසේ කන්තෝරුවට ගියහම පොත් දිග අරින්න බැරි නිසා, මදි පාඩුවට මූණු පොතේ සහ බ්ලොග් අස්සෙත් කරක් ගහනවා

බාගෙට ලියල පැත්තකට දාල තිබ්බ මේ කියන කතන්දරේ ආපහු ඉස් මුදුනට ආවෙ වෙල් මයිනා හෙවත් වල් මයිනා ලියපු “ගල් කටස් “ කියන කතාව දැකල. ඔය කලින් කිව්ව මයින වගේ මේ කතා නායකයටත් එකවරම අමුතු උණ සන්නිපාතයක් වැළඳුනා.

සිරි ලංකාගමනය ~ IV කොටස

පොත්ගුල් විහාරය සහ බබ්බු දෙන පොකුණ

මෙදා පාර සිරි ලංකාවට ( කාලයක් නිකං ලංකාව, ඊට පස්සෙ ශ්‍රී දැන් දැන් කියන්නෙ චී. ලංකාවද මන්ද ?) ආපු වෙලේ හෙම්බත් වෙලා තිබ්බ හිත සන්සුන් වෙන්නත් එක්ක දැම්ම කුරුවිට, රුවන්පුර සහ නුවර පළාතෙ දවස් කිහිපයක සවාරියක්. මේ කියන්න යන කතන්දරේ සිද්ද උනේ ඔය අතරතුර රත්නපුර පොතුගුල් විහාරෙට ගිය ගමනෙදි.

හැබැයි මේ ගමනේ ප්ලෑන ගැහුවේ මම නෙමෙයි දැනට වසර කිහිපයක ඉඳන් ලංකාවට එනකොට නෑ බෑ නොකිය කියන ඕනෑම තැනක උස්සගෙන යන අපේ මාතලී වෙච්චි සම්පත්, සම්පත් තමයි නඩේගුරා.