වක්පොලු කතා වස්තුව ~ IV කොටස

හෙලිකොට්ටෝරුවෙක් සහ කණ්ඩෙක්

මැලේ ක්‍රීඩාංගනය සහ පිටියේ කතන්දරය පහුගිය සතියක කියපු නිසා මෙදාපාර ඒ හා සම්බන්ධ කියලත් බැරි නොකියත් බැරි සන්තෝසේ විලි ලැජ්ජාවේ පණ යන කතාවක් කියන්න කියල හිතුව. අපේ එව්වො මඩ ගහන්න දෙයියො, එහෙව් එකේ මේ ගැන කමෙන්ට් එකක් වැටිලා සායම යවා ගන්නවට වැඩිය නම්බු පිටින් කණ්ඩම මේ ගැන කියල අහවර කරන එක වඩා හොඳයි 🙂

අපේ එකාලව සත පහකට විස්වාස කරන්න බැහැ !!!

මේ කියන්නෙ 93 – 94 වගේ මට මතක විදිහට, අපි 15 න් පහළ වක් පොලු කෙළින කාලෙ. ඔය දවස් වලත් කොළඹ පාසැල් හොකී ක්‍රීඩා තරඟ පැවැත්තුවේ මැලේ ක්‍රීඩා පිටියෙමයි. ඒ අතර මේ කියන සිදුවීම උන තරඟය මොන පාසලකට එරෙහිව තිබුණ එකක්ද කියල අදටත් මට ඒ හැටි මතකයක් නැහැ. ඒ ඇයි කියල තේරෙයි කියවගෙන පහලට යනකොට.

බොකුටු කේශ කල්‍යාණය සහ තවත් කතා

පොඩි දවස් වල මතක ඇති කාලෙක ඉඳල කණ්ඩට තිබ්බෙ වැස්ස වෙලාවක එළියට බැහැල අකුණක් වැදුන ගානට ආපු ඉත්තෑ කූරු කොණ්ඩයක් නමුත් අපේ තාත්තට බොහොම හැඩ බොකුටු කොණ්ඩයක් තිබුණ. 70 – 80 ගණන් වල තාත්ත තරුණ කාලෙ බූසි කොණ්ඩ (Afro) ෆැෂන් එකක් වෙලා තියෙද්දි අර ගත්තු පින්තූර දැක්කම නළුවෙක් වගේ තමයි. ඉතින් එහෙව් එකේ කරුමෙට හැදිච්ච මගේ ඉත්ත කූරු කොණ්ඩෙ හෙනම වාතයක්.

ළමා වියට ආයුබෝවන් කියල උගුරු ඇටේ එළියට පැනගෙන එන කාලෙ වෙනකොට මේ අකීකරු කොණ්ඩ කෙටිය ආම්බාන් කරන්න තවත් අමාරැයි. අනික ඉතිං ගෑල්ලමයෙක් දෙන්නෙක් ගැන හිතේ පොඩි එව්වා මෙව්වා ඇති වෙනකොට ලස්සනට ඉන්න ඕන හින්ද මේ කොණ්ඩෙ හෙනම වදයක්.

දෙකායි … දෙකායි … සීයායි … සීයායි

අද උදැහැනැක්කේම වදන්තදේ මහත්තුරු පණිවිඩයක් එවල තිබ්බ, කණ්ඩ කොටන්න අරගෙන අවුරුදු දෙකක් වෙන්ට එනවයි කියාල. අම්මපා ඔය කියනකං එච්චර පෝයවල් ගානක් පහු වෙච්චි බව හාංකවිසියක් මතක් උනේ නැහැ නෙව. ඒ මදිවට ඩිංගක් විපරම් කරලා බැලුවම කණ්ඩගෙ සිය වැනි ලිපිය !

අර කිරිකැට් හරඹේදි නම් සීයක් ගහපුවම කොයිතරම් නං අමාරුවෙන් හිටියත් පිත්ත උස්සල පොඩි අචාරයක් දෙනවනෙ බලන්න විසිල් ගහන්ට ගාටපු අයට, එහෙව් එකේ මාත් පොඩි හරි නමුත් ඉස්තූතියක් කරේ නැතිතං මහ නව නිංගිරාවක්. ඉතිං මේ කාරිය දැනගන්න කලියෙන් දාන්ට හිතාගෙන හිටපු ලිපියත් යට ගහල තකහනියක්ම මේ ස්තුති කතාව පවත්තන්නය කියාල හිතුව.

මා දුටු ඇෆ්ගනිස්ථානය ~ X කොටස

ආපන ශාලාවේ අවුල්-නිරවුල් !

කාලයක් තිස්සේ ඇෆ්ගනිස්ථාන කතා පෙලට විරාමයක් ලබා දී තිබුණත් නැවත පටන් ගන්නට හිතුවේ පාඨකයන්ගේ දැඩි ඉල්ලීම මතය. පසු ගිය මාස කිහිපය තිස්සේ මොන අටමගලයක් ලිව්වත් එක් අයෙකු හෝ මේ ගැන විමසූ නැති ලිපියක් මට මතක නැත. එනිසා ලියන්න තියන කම්මැලිකම මකාගෙන නැවතත් ඇෆ්ගනිස්ථානයට පිවිසෙමි 🙂

අන්තිම එක දැම්මෙ හය මාසයකට එහා නෙව, එනිසා මෙතක් කතාව :

I කොටස ~ සුපිරි කොම්පැණිය සහ කණ්ඩාගේ ඇෆ්ගන් පිස්සුව !

II කොටස ~ හිවලුන් සමග රාමසාන් සහ ඇන්ටනොව් !

III කොටස ~ උඩ යන ඇන්ටනොව් සහ බිම යන ඇන්ටනොව් !

IV කොටස ~ පිපිඤ්ඤා සැන්විච්, යහතින් ගොඩ බෑම සහ ඇන්ටනොව් ගැරේජ් !

V කොටස ~ කාබුල් ගුවන්තොටුපොළ පාගා මරුවෝ !

VI කොටස ~ කාබුල් පොල්ල !

VII කොටස ~ කාබුල්හි සුපිරි කඳවුර !

VIII කොටස ~ කාබුල් ස්පෙෂල් නේපාලි අරිෂ්ඨ !

IX කොටස ~ කයා ඩීෆැක් සහ යැංකි පඩත්තරයෝ !

---

ඇෆ්ගනිස්ථානයේ අඩව් අල්ලද්දී බෙරේ පළුවක් ගියත් තනි පලුවෙන් හෝ තාලය අල්ලන්නට සමත් විය යුතුය. අඩු පහසුකම් යටතේ අවැසි දේ සාර්ථකව කරන්නට නම් එකම රාමුවකට කොටු නොවී ගැටළු විසඳන්නට හැකි විය යුතුය. මේ ලිපියෙන් ගෙන එන්නේ අප කාබුල්හි සුපිරි කඳවුර වෙත තනි කෑල්ලට ලඟා වූ පසුවත් අපට මුහුණ පාන්නට වූ නොයෙක් ගැටළු සහ ගැහැටය.

රංජිත් සමග ගිය නූර් නැවත ආවේ තනිවමය, ගිය ගමනේ වැඩි විස්තර අසන්නට නොගියේ එයට අවැසි උත්තර නූර්ගේ මුහුණේම සටහන්ව පැවති නිසාය. දින කිහිපයක් තිස්සේ එකක් පසුපස එකක් වශයෙන් ඇදී එන නරක ආරංචි වල කෙළවරක් දකින්නට අද දවසේත් අවසරයක් නැති බව මට වැටහුණි.

වක්පොලු කතා වස්තුව ~ III කොටස

මතකයෙන් ඈත් නොවන මැලේ පිටිය

අපි වක්පොලු කෙළියේ නියත වුණු අනූව දශකයේ ක්‍රීඩා තරඟ සඳහා කොළඹ 02 පිහිටි මැලේ පිටිය තමයි වැඩිපුරම ආ ගිය තැන උනේ, අනූ ගණන් වල මැද බාගයේ කොළඹ දිස්ත්‍රික් පාසැල් හොකී තරඟ සියල්ලක්ම පාහේ පැවැත්වුණේ මෙතැනමයි. මරදාන පරණ වාඩියේ පිහිටි අපේ පාසලේ ඉඳන් මෙතැනට යන්න වැය වෙන්නෙ පැය බාගයකටත් අඩු කාලයක් නිසා යන්නත් බොහොම පහසුයි.

මැලේ පිටිය වෙත ලඟා වෙන්න ලෙහෙසිම විදිහ තමයි නම කිව්වට ලියන්න අමාරු කොම්පකද කද වීදියේ (කොම්පඤ්ඤ) රියෝ සිනමා ශාලාව (Rio) එහෙමත් නැතිනම් පැරණි නිපොන් ගොඩනැගිල්ල ( Nippon Building) ඉදිරි පිටින් බැහැල කිව් පාර (Kew) දිගේ ඇවිත් “ජලාන් පඩාන්” (Jalan Padang) පාරට වැටිලා කොළඹ කොටුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය පහු කරගෙන වම් පැත්ත බලාගෙන ඉදිරියට යන එක.